Knjiga sistematski analizira sedam posleratnih kongresa od 1948. do 1978. godine, polazeći od pretpostavke da su kongesni dokumenti nezaobilazni izvor za istraživanje vladajućih partijskih shvatanja socijalizma, s obzirom da se bave predmetima poput politike, ekonomije, kulture,  odnosa između Partije i države, društvene strukture, uloge radničke klase, demokratije u socijalizmu, međunacionalnim odnosima. Autorka nastoji da ustanovi ideološki narativ kroz koji je prošla KPJ/SKJ u tih trideset godina, od verovanja u staljinizam kao jedini mogući socijalizam, preko ideje da je istinski socijalizam jedino moguć kroz antistaljinističko tumačenje osnovnih socijalističkih principa i samoupravni sistem.