Rođen je 1937. u Sarajevu. Studirao je filozofiju, istoriju i sociologiju u Sarajevu i Beogradu. Zbog članka objavljenog u Praxisu 1972. je bio sudski gonjen. Kao politički nepodoban, izgubio je mesto asistenta na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. U Beogradu postaje saradnik Instituta za međunarodni radnički pokret (današnji Institut za evropske studije). Od 1985. prelazi u Centar za filozofiju i društvenu teoriju. Upravnik Centra za filozofiju i društvenu teoriju je bio od 1991. do 1992. Od 11. februara 1992. postaje prvi direktor novoosnovanog Instituta za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu. Na tom mestu ostaje do 1995. godine. Bio je član Upravnog odbora Korčulanske letnje škole i glavni i odgovorni urednik časopisa Sociologija i Filozofija i društvo.
Tokom devedesetih godina učestvovao u protestnim i antiratnim pokretima. Bio je oštar kritičar ratne politike i nacionalizma. Kao vid otpora, uz podršku Saveta Evrope, na ličnu inicijativu, organizovao pet međunarodnih godišnjih skupova o interkulturalnosti (1994‒1998) uz učešće stručnjaka iz svih novonastalih država bivše Jugoslavije, Evrope, SAD, Kanade, Japana i Australije. Bavi se istorijom ideja, kritičkom analizom savremenog društva i problemima Roma.
Knjige: Historija i sociologija, 1976; Svest socijalnog protesta, 1986; Vreme revoluije?, 1989; Balkanski paradoksi ‒ Ogledi o raspadu Jugoslavije, 2000; Ljudi bez krova/Roofless People, 2002; Mitarenje čudovišta, 2004; Buka i bes ‒ O pravu na kritičko mišljenje, 2005; Milsova kritika društva organizovane neodgovornosti, 2007; Praxis – mišljenje kao diverzija, 2012; Smutna vremena, 2014; Romi u Srbiji između nakovnja siromaštva i čekića diskriminacije, 2015.