Ovo istraživanje prati transformaciju sovjetske televizije od monolitne propagandne mašine u raznovrsniji i otvoreniji medij tokom kasnog 20. veka. Ono dovodi u pitanje opšte prihvaćeno uverenje da su reforme Mihaila Gorbačova bile isključivo odgovorne za povećanu otvorenost i slobodu govora u SSSR-u. Istraživanje sugeriše da je osnova za ove promene postavljena tokom doba stagnacije, pošto je sovjetska televizija postepeno prelazila sa informativnog i propagandnog emitovanja na zabavni program.

Predlog istraživanja se fokusira na ulogu novinara, urednika i voditelja koji su postali aktivni zagovornici politike Glasnosti na televiziji. Istražuje kako su ovi pojedinci, od kojih su mnogi godinama radili na sovjetskoj televiziji pod strogom cenzurom, odigrali značajnu ulogu u prelasku ka otvorenosti.