Teza ove knjige jednostavna je: ima mesta instaliranju i opravdanju (kao, razume se, i osporavanju) zamisli „negativnog angažmana“. Tri „negativne“ teorijske koncepcije savremene filozofije odriču se „maksimalističkih“ eksplanatornih, a još i pre preskriptivnih pretenzija, za račun vrednosti nekog ili nečeg „minimalnog“, koje bi se istrajnim „negativističkim“ držanjem i destilovalo i stilizovalo, i analiziralo i sačuvalo od perverzija i krivotvorenja. Te koncepcije insistiraju na preorijentaciji ili čak transformaciji mišljenja, takvoj da se ono kloni izazova ispovedanja i propovedanja „pozitivno“ orijentisane doktrine ili vizije. Teorijski – i ne samo teorijski – odgovorna koncepcija negativnog angažmana morala bi se, veruje autor, osloniti na uzore tog „okreta negativnosti“ koji, pored ostalog, ispravnost mišljenja i postupanja samerava prema očiglednom zlu, patnji, nepravdi, laži.