Ova knjiga ispituje nastanak i transformacije pamćenja holokausta u socijalističkoj Jugoslaviji i na postjugoslovenskim prostorima, i razmatra književne tekstove o holokaustu jugoslovenskih i postjugoslovenskih autora, smešta njihova dela u istorijski i diskurzivni kontekst u kom su nastala i vodi računa o njihovoj tadašnjoj recepciji. Knjiga pokazuje kako pisci koji pripadaju različitim generacijama (generacija preživelih, međugeneracija i druga i treća generacija), holokaust koriste kao motiv za razumevanje ekstremnog nasilja, jednako lokalnog i globalnog. Ovo delo nudi uporedne studije radova kako međunarodno poznatih i prevođenih autora poput Danila Kiša i Davida Albaharija, tako i nekoliko zaboravljenih autora koje ova studija nanovo otkriva. Fokusirajući se na radove jevrejskih i ne-jevrejskih autora triju generacija, knjiga baca svetlost na etičke i estetske ravni transgeneracijskog prenošenja sećanja na holokaust u jugoslovenskom kontekstu.