Knjiga predstavlja autorov desetogodišnji istraživački rad na delu Justina Popovića. Posle Prologa u kome se objašnjava geneza knjige, čitalac se uvodi u Justinov život i spise, pa se potom hronološki prate izvori Justinove inspiracije i stavljaju u odgovarajući istorijski kontekst. Tako saznajemo na koji način je on Sveto Pismo živeo i tumačio od najranijeg detinjstva. Autor se fokusira na odnos koji Justin ima sa svojim mentorom Nikolajem Velimirovićem i pokazuje kako ga Justin prati u pogledu: kritike nacionalizma u Crkvi, naslanjanja na rusku filozofsku misao, kritiku evropskog humanizma i razvijanja ideje Svetosavlja. Rekonstruiše se Justinov put od Petrograda i Oksforda, preko Sremskih Karlovaca, Atine i Bitolja do Beograda, pokazujući kako Justin stvara filozofsko-bogoslovsku sintezu od „školske” teologije, ruske religijske filozofije i misli drevnih Otaca Crkve. U pogledu ekumenskih tendencija, analizira se Justinov odnos prema drugim nepravoslavnim crkvama i tradicijama, prateći njegove ideje od Oksfordskih spisa do predstavki pisanih Sinodu SPC.  Recepcija se usredsređuje na razvoj Justinovih ideja kako kod direktnih Justinovih učenika, danas episkopa SPC, tako i kod inostranih autora. Na taj način, knjiga jeste istorijski pregled Justinovog života sa fokusom na teme njegovog akademskog interesovanja, ali je istovremeno i uvid i evropske i svetske događaje XX veka koji se prelamaju u njegovom delu.