Knjiga se bavi pojmom uzvišenog u muzici klasicizma i romantizma, kao i njegovim napuštanjem u muzičkoj avangardi. Autori dovode u odnos Betovenovo stvaralaštvo i filozofske rasprave Berka, Kanta i Šilera. Sa druge strane, u Šenbergovom delu prati se brisanje uzvišenog, odnosno napuštanje atonalne uzvišenosti, i nastanak dodekafonije. Pojava dodekafonske muzike uslovljena je širim društveno-političkim okolnostima, te se ona ne može u potpunosti objasniti pozivanjem na muzičko-poetičke i filozofsko-estetičke razloge.