U knjizi su sabrani svi poznati radovi psihijatra i psihoanalitičara Nikole Mikloša Šugara (1897–1945.), jednog od prve trojice psihoanalitičara u Kraljevini Jugoslaviji i jedinog edukatora psihoanalize pre II svetskog rata. Kao sledbenik Frojdove psihoanalize i član Bečkog i Budimpeštanskog psihoanalitičkog udruženja, delovao je kao lekar sredinom 1920-ih godina, a 1938. godine je u Beogradu sa Nikolom M. Popovićem, Hugom Klajnom, Stjepanom Betlhajmom i drugim osnovao Beogradsko psihoanalitičko društvo. Umro je u logoru Terezijenštat u maju 1945. Šugar je od 1925. do 1941. u glavnim časopisima za psihoanalizu objavljivao studije o sistematskim pitanjima teorije i prakse kao i kritičke prikaze psihoanalitičkih publikacija na nemačkom jeziku, a popularizatorske novinske napise, stručna predavanja o psihoanalizi te političke članke iz primenjene psihoanalize na mađarskom i srpskom jeziku. Posle II svetskog rata sve do pojave knjige Petra Klajna Razvoj psihoanalize u Srbiji 1989., teorijski i praktični rad Nikole M. Šugara ostao je nepoznat čak i u stručnim krugovima psihijatara, psihoanalitičara i psihologa. U knjizi su pored prevoda svih poznatih Šugarovih radova obuhvaćeni svi raspoloživi bibliografski izvori, kao i prilozi za njegovu noviju recepciju.